فردی که به بی‌علاقگی جنسی درجه یک، مبتلا است، هرگز علاقه‌ای به رابطه جنسی نداشته است؛ در صورتیکه فردی با بی‌علاقگی جنسی درجه دو ممکن است در گذشته به رابطه جنسی، علاقه و تمایل داشته ، اما در حال حاضر اینطور نیست.
بی‌علاقگی جنسی می‌تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد و ممکن است زمانی رخ دهد که فرد با همسر خود احساس صمیمیت یا نزدیکی نمی‌کند. بی‌علاقگی جنسی ( همچنین شناخته‌شده به عنوان نفرت جنسی، غیر فعالی تمایلات جنسی یا تمایلات جنسی ممنوع شده) یکی از اختلالات جنسی رایج است که بر اساس تحقیقات موسسه بین‌المللی سلامت، با پایین بودن علاقه به رابطه جنسی، مشخص می‌شود.
فردی که به بی‌علاقگی جنسی درجه یک، مبتلا است، هرگز علاقه‌ای به رابطه جنسی نداشته است؛ در صورتیکه فردی با بی‌علاقگی جنسی درجه دو ممکن است در گذشته به رابطه جنسی، علاقه و تمایل داشته ، اما در حال حاضر اینطور نیست. برخی افراد تمایلی به داشتن رابطه با همسر فعلی خود ندارند، در حالیکه ممکن است دسته‌ای دیگر تمایلی به هیچ گونه رابطه جنسی نداشته باشند. در برخی موارد، ممکن است فرد حس کند که همسرش به رابطه جنسی علاقه ندارد، اما در حقیقت شهوت و شور جنسی آنها متفاوت باشد.
علیرغم این، محدوده تمایلات، علایق و تجربیات جنسی در انسان‌های مختلف بسیار متفاوت است. برخی افراد که دارای محرک‌های جنسی کم یا پایین هستند را می‌توان غیر جنسی دانست و نباید این قضیه را مشکل دانست. با وجود اینکه، ممکن است محرک‌های جنسی کم یا عدم وجود آن در برخی افراد، توسط مراکز بهداشتی و سلامتی و یا همسران این افراد، اختلال محسوب شود، ممکن است در خود این افراد حس خوبی ایجاد کند. با اینکه ممکن است برخی افراد به دنبال درمانی برای پایین بودن محرک‌های جنسی خود بگردند، برخی دیگر با این قضیه کاملاً احساس راحتی کرده و نمی‌خواهند کمک بگیرند.
لغت "بی‌علاقگی" به معنای دلسردی و خستگی است، اما "بی‌علاقگی" جنسی لزوماً به معنایی دلسردی یا خستگی فرد از رابطه جنسی نیست. بر اساس گفته‌های مرکز بهداشت دانشگاه مریلند، فاکتورهای فیزیکی و/یا روانی متعددی از جمله موارد زیر در بی‌علاقگی جنسی نقش دارند:
- تربیت سخت گیرانه
- بی‌خوابی
- افسردگی
- استرس
- تغییرات هورمونی
- برخی بیماری‌ها
- برخی داروها
اگر احساس می‌کنید ممکن است شما و همسرتان از نظر جنسی دچار بی‌علاقگی باشید که منجر به اضطراب شخصی شده و یا برروی رابطه شما تاثیر می‌گذارد، شاید صحبت کردن با همسرتان و جستجو برای اقداماتی که می‌توانید به همراه یکدیگر یا به تنهایی برای فهم اتفاق در حال وقوع، انجام دهید، مفید باشد.
بسته به اوضاع شخصی، انتخاب روشی برای درمان بی‌علاقگی جنسی می‌تواند یکی از انتخاب‌های شما باشد. روش‌های درمانی متعددی همانند ورزش، روش هایی برای مقابله با استرس ، تقویت ماهیچه‌های لگنی، و یا درمان علل پزشکی پنهان ، می‌تواند برای کمک به افراد دچار بی‌علاقگی جنسی مفید باشد. نکاتی برای افزایش صمیمیت جنسی بین همسران در زیر آورده شده است:
- برقراری ارتباط با همسرتان به روشی صادقانه و روشن بینانه
- مشاوره خواستن
- صرف وقت برای ایجاد صمیمیت
- افزودن اندکی چاشنی به زندگی جنسی خود، به زبان دیگر، انتخاب یک وضعیت جدید، یک وقت متفاوت در روز و یا یک مکان تازه برای برقراری رابطه جنسی.
ممکن است شما و یا همسرتان تمایل داشته باشید به مراکز بهداشتی درمانی مراجعه کرده، با آنها مشورت کنید. مراکز مشاوره‌ای وجود دارد که شما و همسرتان می‌توانید به صورت انفرادی یا با هم مراجعه کنید.
برقراری ارتباط، حمایت و درمان (بسته به اوضاع و شرایط هر فرد) می‌تواند مشخص کند که آیا باید نگران بی‌علاقگی جنسی بوده و یا اینکه پیگیر مراقبت و درمان باشید. فهمیدن تفاوت علایق و سلایق جنسی فردی ، می‌تواند به احساس راحتی بیشتر فرد بامحرک‌های جنسی خود (و همسرش) کمک کند.
No comments:
Post a Comment