راهنمای رابطه جنسی در بیماران قلبی

فعالیت جنسی یک نیاز برای افراد و راهی جهت رهایی از استرس‌های روانی و کاهش احساس تنهایی است اما بیماران قلبی، اغلب این فعالیت را برای سلامتی خود تهدیدکننده می‌دانند و از شرکت در این فعالیت پرهیز می‌کنند.

 در مورد داروها نیز می‌توان با متخصص قلب مربوطه مشورت کرد تا داروهایی تجویز شود که حتی‌الامکان، عارضه ثانوی جنسی کمتری داشته باشند.

یکی از مشکلات بحث ‌برانگیز در میان بسیاری از افراد جامعه و نیز پزشکان، فعالیت جنسی در مبتلایان به بیماری‌های قلبی‌عروقی است. زمان شروع و از سرگیری فعالیت جنسی در کسانی که به حمله حاد قلبی دچار شده‌‌اند، از ابهامات اساسی در اذهان پزشکان و بیماران آنهاست. از طرف دیگر ارتباط ناتوانی جنسی با انواع بیماری‌های قلبی قابل طرح و بررسی است. مطلبی که در ادامه می‌خوانید در همین زمینه است.

 شایع‌ترین مشکل در این زمینه، مختص مردانی است که تحت درمان جراحی بای‌پس عروقی قلبی، تعویض دریچه و باز کردن عروق کرونر با بالون قرار گرفته و یا دچار حمله حاد انفارکتوس قلب (MI) شده‌اند. بیشتر این بیماران نگران فعالیت جنسی و یا تمایل جنسی یا ناتوانی جنسی هستند. ترس و نگرانی از ناتوانی جنسی و ترس از بروز یک حمله حاد سکته قلبی (MI) متعاقب فعالیت جنسی باعث ایجاد اضطراب در بیماران می‌گردد و این امر موجب خودداری آنها از فعالیت جنسی می‌شود که می‌تواند عمیقا کیفیت زندگی را متأثر نماید.

 به طور کلی بیماران قلبی‌عروقی از نظر ارایه یک راهکار علمی برای شروع فعالیت جنسی به سه دسته با ریسک پایین، متوسط و بالا تقسیم می‌شوند. خوشبختانه بیشتر بیماران جزو گروه اول بوده و با ایمنی بالا می‌توانند به شروع فعالیت جنسی ترغیب شوند و یا درمان‌های دارویی لازم را برای ناتوانی جنسی دریافت نمایند.

 در هر سه دسته این بیماران احتمال بروز عوارض خطرناک در حین فعالیت جنسی پایین‌تر از میزانی است که بیماران یا سایر پزشکان تصور می‌کنند. در برخی بررسی‌ها فقط در 19 درصد از بیماران مبتلا به سکته قلبی، فعالیت جنسی به عنوان عامل برای شروع سکته قلبی موثر بوده است. در ضمن، بررسی‌ها نشان داده است که ارائه مشاوره‌های لازم در مورد فعالیت جنسی به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای در بهبود عملکرد جنسی بیماران تاثیر گذاشته و دریافت اطلاعات کافی در خصوص شروع دوباره فعالیت جنسی از نگرانی‌های بیماران در دوره پس از سکته قلبی کاسته است.

 فعالیت جنسی یک نیاز برای افراد و راهی جهت رهایی از استرس‌های روانی و کاهش احساس تنهایی است اما بیماران قلبی، اغلب این فعالیت را برای سلامتی خود تهدیدکننده می‌دانند و از شرکت در این فعالیت پرهیز می‌کنند. به دلیل اهمیت ارتباط جنسی به عنوان یک عامل ایجاد و حفظ ارتباط صمیمانه در زندگی زناشویی، بیماران می‌توانند تحت مشاوره با یک متخصص قلب و دریافت آموزش‌ها و تکنیک‌های لازم مثل نزدیکی بعد از یک دوره استراحت (هنگام صبح یا یک و نیم ساعت پس از صرف غذا)، استفاده از داروی نیتروگلیسیرین به عنوان پیشگیری و یا وضعیتی که هر دو طرف در حالت راحت باشند، به فعالیت جنسی خود ادامه دهند. علایمی که در صورت بروز آنها در طی یا پس از نزدیکی، نیاز به اطلاع دادن به پزشک دارد عبارت‌اند از: تنگی‌نفس یا افزایش ضربان قلب برای 15 دقیقه پس از رابطه، خستگی بیش از حد، درد قفسه سینه و بی‌خوابی پس از نزدیکی.